Urazy są nieodłącznym, wręcz naturalnym elementem ludzkiego życia. Nie należy ich kojarzyć tylko z wypadkiem drogowym czy wypadkiem przy pracy. Dotykają niemal każdego, w najróżniejszej sytuacji, niekiedy człowiek nawet nie ma świadomości ich powstania. Różnego rodzaju dysfunkcje mogą wystąpić i utrwalać się nawet po dłuższym unieruchomieniu czy po przebytych operacjach. Zawsze jednak, we wszystkich przypadkach symptomem urazów są dolegliwości bólowe i pewne ograniczenia, których nie należy lekceważyć. Proszę zwrócić uwagę, jak ważna jest fizjoterapia przewlekłych stanów pourazowych.
Istota fizjoterapii przewlekłych stanów pourazowych
Fizjoterapia przewlekłych stanów pourazowych to działanie, którego efektem jest przywrócenie sprawności układu ruchu i sprawności psychicznej. Prowadzi do odzyskania utraconej funkcji, poprzez przywrócenie pełnego, bezbolesnego zakresu ruchu w stawie oraz odzyskanie siły, wytrzymałości i elastyczności tkanek. Fizjoterapia po urazach, właściwie przeprowadzona, pozwala Pacjentowi na powrót do pełnej sprawności, a w niektórych przypadkach może nawet uchronić chorego przed zabiegiem operacyjnym. Fizjoterapia przewlekłych stanów pourazowych jest zatem narzędziem do przywrócenia zdrowia i sprawności pacjenta, który odczuwa skutki niewyleczonego urazu lub wcześniejszego, niewłaściwego postępowania medycznego.
Przyczyny powstawania przewlekłych stanów pourazowych
Każdy człowiek w swoim życiu wielokrotnie narażony jest na urazy. Nie dotyczy to wyłącznie grupy sportowców czy osób wykonujących specyficzne zawody. Urazu można doznać podczas wykonywania zwyczajnych, codziennych czynności, takich jak chodzenie, noszenie ciężkich przedmiotów, sprzątanie, wykonywanie prac ogrodowych, jazda samochodem, rowerem czy coraz bardziej popularną elektryczną hulajnogą. Najczęstszą przyczyną urazów są upadki, przeciążenia, oparzenia, porażenia prądem i zdarzenia komunikacyjne.
Lekceważone lub “zaleczone” domowymi sposobami urazy ciała, prowadzą do powstania i utrwalenia przewlekłych stanów pourazowych. Niewłaściwe oddziaływanie na zmianę w obszarze układu ruchu, może doprowadzić do nasilenia się pierwotnych dolegliwości, a także do wystąpienia całkowicie nowych problemów. Zwykle dochodzi do nawrotów tej samej kontuzji lub powstania urazów w innych, powiązanych obszarach organizmu. Objawy stopniowo będą narastać, powodować ból i ograniczenie zakresu ruchu, a im dłużej Pacjent będzie zwlekał z podjęciem właściwego leczenia, tym dłuższa i trudniejsza będzie terapia. Wczesne wprowadzenie rehabilitacji czy fizjoterapii pozwoli uniknąć licznych, możliwych do wystąpienia powikłań.
W jakim celu stosowana jest fizjoterapia
W przypadku powstania urazu bardzo ważna jest szybka reakcja, właściwa diagnoza i leczenie. W przeciwnym razie powstają stany przewlekłe, które mogą powodować kolejne urazy w tym samym miejscu lub innej części narządu ruchu. Jeśli pierwotny stan pourazowy nie jest wyleczony lub jest leczony nieprawidłowo, to może być przyczyną kolejnych dolegliwości i dysfunkcji w obrębie układu ruchu.
Jaki jest zatem cel leczenia fizjoterapeutycznego?
- przywrócenie utraconej funkcji narządów ruchu
- przywrócenie pełnego zakresu ruchu
- zniwelowanie przewlekłego bólu
- przywrócenie sprawności w znacznym stopniu
- poprawa motoryki
- powrót do pierwotnej sprawności
- zmniejszenie powstawania zrostów w tkankach miękkich i powięzi
- przyspieszenie procesu gojenia się tkanek
- poprawa elastyczności i wytrzymałości tkanek
- zlikwidowanie wszelkich zaburzeń w obrębie tkanek miękkich
- przeciwdziałanie skutkom ubocznym podjętego leczenia
- ograniczenie wystąpienia zaburzeń strukturalnych
- usunięcie nieprawidłowości w funkcjonowaniu stawów, więzadeł, tkanki mięśniowo-powięziowej i nerwów obwodowych
- łagodzenie skutków psychicznych związanych z urazem
- wspomaganie terapii stresu pourazowego i stanów lękowych
Wskazania do fizjoterapii przewlekłych stanów pourazowych
Fizjoterapia zalecana jest w leczeniu urazów narządów ruchu i stanów pourazowych ostrych, podostrych i przewlekłych. Niezwykle pomocna i skuteczna będzie również w leczeniu następstw złamań kości, uszkodzenia naczyń, nerwów, mięśni i ścięgien, amputacji, urazów: mózgu, kręgosłupa, narządów wewnętrznych oraz urazów wielomiejscowych i wielonarządowych.
Ponieważ ciało ludzkie stanowi jedną, spójną całość, to urazy w obszarze narządu ruchu nie oznaczają wyłącznie braku możliwości poruszania pewną częścią ciała. Prowadzą do niewydolności innych funkcji fizycznych, a także do powstania konsekwencji psychicznych. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na naszym blogu: https://versusmedicus.pl/jak-rozpoznac-traume-w-ciele-pacjenta/.
Zobacz także:
- Rola powięzi w prewencji urazów sportowych
Urazy sportowe stanowią istotny problem w środowisku osób aktywnych fizycznie, prowadząc nie tylko do bólu i ograniczeń ruchowych, ale również do długotrwałych przerw w treningach, a w skrajnych przypadkach – do zakończenia kariery sportowej. Kontuzje mogą powodować zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu, wpływać na kondycję psychiczną oraz generować koszty związane z leczeniem i rehabilitacją. W kontekście prewencji urazów kluczową rolę odgrywa powięź – tkanka łączna otaczająca mięśnie, stawy i narządy wewnętrzne. Jej zdrowie i elastyczność są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania układu ruchu oraz minimalizacji ryzyka kontuzji. - Adaptacje postawy a układ powięziowy
Postawa ciała odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i sprawności fizycznej człowieka. Jest wynikiem współdziałania układu mięśniowego, kostnego oraz powięziowego, które razem tworzą złożony system zapewniający stabilność i mobilność. Powięź, będąca trójwymiarową siecią tkanki łącznej, otacza i przenika wszystkie struktury ciała, wpływając na ich funkcjonowanie oraz adaptację do obciążeń. Zrozumienie mechanizmów adaptacji postawy w kontekście układu powięziowego jest kluczowe dla profilaktyki i terapii zaburzeń posturalnych. - Znaczenie hipotezy terapeutycznej w Manipulacji Powięzi
Współczesna praktyka fizjoterapeutyczna, osteopatyczna oraz rehabilitacyjna coraz częściej stawia na interdyscyplinarne podejście, w którym kluczową rolę odgrywa właściwe formułowanie hipotez terapeutycznych. Szczególnie w kontekście manipulacji powięzi – techniki, która wymaga głębokiej znajomości anatomii, biomechaniki oraz neurofizjologii – prawidłowo postawiona hipoteza terapeutyczna stanowi fundament skutecznej interwencji. Precyzyjna diagnoza wstępna, oparta na szczegółowym wywiadzie oraz obserwacji klinicznej, umożliwia wypracowanie optymalnego planu terapii, zwiększając tym samym szansę na trwałą poprawę funkcji pacjenta.