Versus Medicus

Obwodowy układ nerwowy w diagnostyce neurologicznej

Obwodowy układ nerwowy jest swego rodzaju dopełnieniem ośrodkowego układu nerwowego i spełnia równie ważną rolę w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dlaczego jest tak ważny? Jakie pełni funkcje? Zapraszamy do lektury artykułu oraz do śledzenia strony Versus Medicus.

Czym jest obwodowy układ nerwowy

Obwodowy układ nerwowy, razem z układem ośrodkowym, tworzy układ nerwowy człowieka, który za pomocą tkanki nerwowej i tkanki glejowej integruje działalność organizmu. O ile ośrodkowy układ nerwowy składa się z mózgu i rdzenia kręgowego, to obwodowy układ nerwowy obejmuje 31 par nerwów rdzeniowych i 12 par nerwów czaszkowych, odpowiedzialnych za przekazywanie informacji o czuciu i ruchu, pomiędzy ośrodkowym układem nerwowym, a poszczególnymi narządami. Jądra nerwów rdzeniowych i czaszkowych znajdują się w pniu mózgu, gdzie odbierają  doznania czuciowe, a następnie przewodzą te bodźce do mięśni, które są narządami wykonawczymi.  

Budowa i funkcje obwodowego układu nerwowego

Obwodowy układ nerwowy tworzą zwoje nerwowe: czaszkowe, rdzeniowe, współczulne i przywspółczulne oraz nerwy czaszkowe, rdzeniowe, nerwy układu autonomicznego oraz zakończenia nerwowe. Nerwy zbudowane są z kolei z włókien nerwowych (wypustek neuronów-aksonów), należących do układu somatycznego i autonomicznego. 

Włókna czuciowe i ruchowe części somatycznej obwodowego układu nerwowego przewodzą impulsy nerwowe pomiędzy receptorami, ośrodkowym układem nerwowym, a mięśniami lub gruczołami. Nerwy układu autonomicznego zaś łączą ośrodkowy układ nerwowy z narządami wewnętrznymi. 

Zadania nerwów czaszkowych i nerwów rdzeniowych

Nerwy czaszkowe kontrolują ruch i czucie w obrębie głowy. Odpowiadają za odbieranie wrażeń zmysłowych, pracę mięśni twarzy i obszaru wokół niej, a także za funkcje wydzielnicze niektórych gruczołów. Do nerwów czaszkowych zalicza się:

  1. nerw węchowy – tworzy pasmo, które przewodzi bodźce węchowe
  2. nerw wzrokowy – umożliwia prawidłowe widzenie
  3. nerw okoruchowy – unerwia mięśnie zewnętrzne gałek ocznych oraz dźwigacz powieki górnej
  4. nerw bloczkowy – unerwia mięsień skośny górny gałki ocznej 
  5. nerw trójdzielny – stymuluje pracę mięśni odpowiedzialnych za rzucie
  6. nerw odwodzący – unerwia mięsień prosty zewnętrzny gałki ocznej
  7. nerw twarzowy – przewodzi bodźce smakowe z przednich części języka, unerwia gruczoły łzowe, jamę nosowa i ślinianki, zaopatruje mięśnie mimiczne twarzy, mięsień szeroki szyi i mięsień strzemiączkowy
  8. nerw przedsionkowo-ślimakowy – przewodzi bodźce akustyczne ze ślimaka
  9. nerw językowo-gardłowy – przewodzi bodźce smakowe z tylnych części języka, odpowiada za ruch mięśni podniebienia miękkiego i gardła
  10. nerw błędny – unerwia narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz struny głosowe
  11. nerw dodatkowy – stymuluje pracę mięśni gardła i krtani
  12. nerw podjęzykowy – unerwia mięśnie języka 

Nerwy czaszkowe oznacza się cyframi rzymskimi, a ich klasyfikacja uwzględnia podział na:

  • nerwy zmysłowe (nerw I, II, VIII)
  • nerwy gałki ocznej i języka (nerw III, IV, VI, XII)
  • nerwy łuków skrzelowych (nerw V, VII, IX, X, XI)

Mimo tak wyrazistego podziału mięśni czaszkowych należy pamiętać, że niektóre pełnią równocześnie funkcje czuciowe, ruchowe i mieszane, a dodatkowo część z nich ma zarówno korzenie czaszkowe jak i rdzeniowe. 

Nie bez powodu więc nerwy rdzeniowe składają się z włókien czuciowych, ruchowych i autonomicznych. Pień nerwu rdzeniowego zbudowany jest z korzenia przedniego, gdzie gałęzie brzuszne zaopatrują przednią i boczną powierzchnię ciała oraz korzenia tylnego, przy czym nerwowe gałęzie grzbietowe zaopatrują tu tylną stronę ciała. Nerwy brzuszne, zawierają włókna odśrodkowe, a więc ruchowe i autonomiczne, natomiast nerwy grzbietowe, zbudowane są z włókien dośrodkowych, czyli czuciowych, 

Nerwy rdzeniowe odchodzą od rdzenia kręgowego, dlatego ich podział jest zgodny ze schematem budowy kręgosłupa. Wyróżniamy zatem 8 par nerwów szyjnych, 12 par nerwów piersiowych, 5 par nerwów lędźwiowych i 5 par nerwów krzyżowych i 1 para nerwów guzicznych. Cechą charakterystyczna nerwów rdzeniowych jest tworzenie splotów: szyjnego, ramiennego i lędźwiowo-krzyżowego. 

Uszkodzenia splotów i nerwów obwodowych

Nerwy obwodowego układu nerwowego oraz sploty często ulegają uszkodzeniom, powodując zaburzenia czucia. Najczęściej do neuropatii (mono- lub polineuropatii) dochodzi w wyniku urazu, ucisku lub niedokrwienia. Ból, drętwienie, mrowienie czy zaburzenia ruchu są objawem osłabienia mięśni, a następnie ich zanikania.  

Jeśli chcą Państwo dowiedzieć się więcej na temat przyczyn, diagnostyki i leczenia chorób nerwów obwodowych, zachęcamy do wzięcia udziału w szkoleniu „Diagnostyka neurologiczna w fizjoterapii i osteopatii”. Kurs organizowany przez Versus Medicus Ciechomski Sp. z o.o., skierowany do fizjoterapeutów i osteopatów, poprowadzi dyplomowany osteopata Rafał Bochyński. Najbliższy termin szkolenia to 27-29 października 2023 roku. 

Zobacz także:

  • Fizjoterapia w leczeniu urazów sportowych
    Nie tylko osoby amatorsko uprawiające sport, ale również zawodowi sportowcy są narażeni na urazy i przeciążenia. W przypadku urazów sportowych zwykle nie ma potrzeby leczenia farmakologicznego, a operacje chirurgiczne dotyczą jedynie bardzo poważnych kontuzji. Urazy sportowe i przeciążenia wymagają fizjoterapii lub rehabilitacji, a im wcześniej, tym lepiej. Całkowite zaniechanie terapii może doprowadzić do negatywnych i nieodwracalnych skutków.
  • Skolioza – przyczyny, objawy, leczenie i rehabilitacja
    Z roku na rok problem skoliozy dotyka coraz większą grupę osób, niezależnie od wieku. I chociaż medycyna z zakresu fizjoterapii i osteopatii stale się rozwija i ewoluuje, to nie ma jednolitej metody leczenia i rehabilitacji tego typu schorzenia. Wynika to z różnych przyczyn skoliozy oraz jej rodzaju. Dla każdego Pacjenta zostaje ustalone indywidualne postępowanie terapeutyczne, uzależnione od stopnia skrzywienia, jego pochodzenia, wieku Pacjenta, współistnienia objawów neurologicznych oraz tempa progresji.
  • Równoważenie energetyczne wewnętrznego środowiska ludzkiego organizmu
    Zdrowe, ludzkie ciało jest precyzyjnie dostosowane do utrzymania równowagi energetycznej, w dynamicznie zmieniającym się środowisku. Rozpoznanie wszelkich zmian energetycznych w obrębie trzewi, powięzi trzewnych i gruczołów dokrewnych, wymaga holistycznego podejścia do harmonii energetycznej wewnętrznego świata. Zrozumienie tych procesów wymaga również analizy myśli, przekonań, emocji i zachowań Pacjenta oraz ich wpływu na zdrowie fizyczne.
Scroll to Top