Trauma jest określana jako uraz lub szok, będący następstwem trudnych doświadczeń życiowych. Zamknięta w ciele, narusza układ nerwowy człowieka, powodując zaburzenia psychiczne i somatyczne. Wywołuje napięcia, które utrwalają się jako chroniczne wzorce emocjonalne, prowadzące do wielu problemów zdrowotnych. Jedynie właściwe rozpoznanie psycho-emocjonalnych przyczyn stanów fizycznych, może być skuteczne w głębokim procesie uwalniania napięć.
Przyczyny restrykcji powięziowych
Powięź jest tkanką łączną, która otacza wszystkie struktury ciała i głęboko je przenika. Obleka zatem nie tylko każdy mięsień, ale również wszystkie wiązki włókien mięśniowych i każdą pojedynczą komórkę mięśniową. Tworzy kieszenie powięziowe wokół wszystkich organów, kości, nerwów i naczyń krwionośnych. Tkanki są ze sobą połączone, na skutek czego powstaje zintegrowana, ciągła sieć powięzi, pokrywająca całe ciało i głęboko wnikająca we wszystkie jego struktury.
Powięź powierzchowna, czyli cienka warstwa tkanki, znajdująca się pod skórą, która łączy skórę właściwą z tkankami leżącymi poniżej, razem z powięzią głęboką, okalającą i przenikająca wszystkie struktury, jednoczy i integruje całe ciało. Dlatego tak łatwo transportuje wszelkie napięcia i ograniczenia z jednej części ciała do innej, nawet znacznie oddalonej. Powięź absorbuje i utrzymuje napięcia i urazy, pozycjonując restrykcje w lokalnych tkankach. Z racji budowy powięzi i jej licznych połączeń, wszelkie ograniczenia powięziowe mogą mieć reperkusje w całym ciele człowieka.
Ścisły związek i wzajemne oddziaływanie czynników: fizycznego i emocjonalnego
Napięcia fizyczne i emocjonalne są tak mocno ze sobą połączone, że często uwolnienie jednego jest niemożliwe bez uwolnienia drugiego. Tak jest w przypadku ciężkich urazów fizycznych na skutek wypadku samochodowego, poważnego upadku czy urazu kręgosłupa szyjnego. Do traumy fizycznej dochodzą tu problemy psycho-emocjonalne. Strach przed operacją lub bólem, niemoc związana z okresem rekonwalescencji, gniew czy złość na okoliczności wypadku, obawa przed napadem lub pobiciem zostają zamknięte w ciele i tworzą poważne restrykcje. To blokada, jaka powstaje w głowie pacjenta, utrudnia lub znacząco spowalnia proces jego powrotu do zdrowia, mimo bardzo dobrych rokowań fizycznych.
I odwrotna sytuacja. Leczenie psychiatryczne lub psychoterapeutyczne może nie przynosić pożądanych efektów, jeśli nie zostaną rozwiązane dolegliwości fizyczne. Problemy emocjonalne związane z urazami, będą utrzymywać się tak długo, dopóki nie zostaną zlikwidowane fizyczne ograniczenia spowodowane tymi urazami. Utrzymujący się zły stan fizyczny Pacjenta, często jest następstwem napięć emocjonalnych i traum. Dlatego rozluźnianie powięzi, w celu wyeliminowania restrykcji fizycznych, musi korespondować z poziomem emocjonalnym.
Jak trauma wpływa na ciało
Zwykłe, codzienne napięcia emocjonalne, znajdują swoje odzwierciedlenie w powięzi. Stresy czy nasilenia emocji, powodują skurcze mięśni, które naturalnie ustępują w chwilach relaksu czy spokojnego snu. Inaczej jest w przypadku, kiedy napięcia emocjonalne utrzymują się w ciele przez dłuższy czas. Nieprawidłowe wzorce emocjonalne utrwalają się i ukorzeniają w powięzi, stając się coraz bardziej trudne do uwolnienia. Nawet jeśli zostanie wyeliminowane źródło napięcia emocjonalnego, to powięź będzie jeszcze to napięcie utrzymywać i przywracać napięcie mięśniowe. Przerwanie cyklu takiego napięcia, może nastąpić jedynie na skutek równoczesnego uwolnienia napięcia mięśniowego, powięziowego i emocjonalnego.
Każdy poważniejszy uraz czy choroba może wywoływać trudne do rozpoznania napięcia emocjonalne, będące reakcją na ból czy frustracją, spowodowaną ograniczeniami. Rozluźnianie powięzi jest skuteczną metodą likwidowania restrykcji, wynikających z czynników fizycznych i emocjonalnych łącznie. Uwolnienie wzorca powięziowego w ciele powoduje równoległe uwolnienie emocjonalne.
Podobnie jest z traumą emocjonalną po żałobie, kiedy wiele osób nie radzi sobie z emocjami. Na skutek tego, napięcia emocjonalne zostają zamknięte w ciele jako napięcia fizyczne. Często objawiają się bólem, uciskiem lub dyskomfortem w klatce piersiowej, ponieważ prowadzą do napięcia powięzi w osierdziu, wokół serca i czakry serca. W takim przypadku również najbardziej skuteczne okazuje się uwolnienie napięcia poprzez rozwijanie powięzi.
Rozpoznawanie traumy w ciele Pacjenta
Trauma w ciele Pacjenta może wyrażać się na wiele sposobów. Dlatego w celu skutecznego i trwałego uwolnienia tego typu napięć, niezmiernie ważna jest właściwa diagnoza.
Doktor nauk Jarosław Ciechomski, dyplomowany osteopata i specjalista masażu leczniczego, fizjologii wysiłku fizycznego, terapii manualnej i osteopatii tak mówi o symptomach traumy zamkniętej w ciele Pacjenta:
“Rozpoznawanie traumy w ciele: zagadnienie obejmuje wiele zmian rozpoznawalnych w ciele w postaci bolesnych napięć w określonych miejscach, nasłuchu emocjonalnego, występowania zablokowań kręgosłupa w specyficzny sposób, występowania cyst energetycznych, zaburzeń rytmu kranio-sakralnego, reakcji autonomicznych o charakterze trofotropowym i rzadziej etgotropowym i innych. Pomocny będzie również wywiad i ocena przyrosłych odruchów paraliżu ze strachu i Moro.”
Zobacz także:
- Adaptacje postawy a układ powięziowy
Postawa ciała odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i sprawności fizycznej człowieka. Jest wynikiem współdziałania układu mięśniowego, kostnego oraz powięziowego, które razem tworzą złożony system zapewniający stabilność i mobilność. Powięź, będąca trójwymiarową siecią tkanki łącznej, otacza i przenika wszystkie struktury ciała, wpływając na ich funkcjonowanie oraz adaptację do obciążeń. Zrozumienie mechanizmów adaptacji postawy w kontekście układu powięziowego jest kluczowe dla profilaktyki i terapii zaburzeń posturalnych. - Znaczenie hipotezy terapeutycznej w Manipulacji Powięzi
Współczesna praktyka fizjoterapeutyczna, osteopatyczna oraz rehabilitacyjna coraz częściej stawia na interdyscyplinarne podejście, w którym kluczową rolę odgrywa właściwe formułowanie hipotez terapeutycznych. Szczególnie w kontekście manipulacji powięzi – techniki, która wymaga głębokiej znajomości anatomii, biomechaniki oraz neurofizjologii – prawidłowo postawiona hipoteza terapeutyczna stanowi fundament skutecznej interwencji. Precyzyjna diagnoza wstępna, oparta na szczegółowym wywiadzie oraz obserwacji klinicznej, umożliwia wypracowanie optymalnego planu terapii, zwiększając tym samym szansę na trwałą poprawę funkcji pacjenta. - Rola tkanki łącznej w prawidłowym działaniu układu ruchu
Podstawowym budulcem układu kostnego człowieka jest tkanka łączna szkieletowa. Wyodrębnione w niej tkanki – kostna i chrzęstna, stanowią fundament układu ruchu, zapewniając stabilność i wytrzymałość całego szkieletu. Dzięki tkance łącznej, kości mogą skutecznie przenosić siły mięśni, umożliwiając swobodne ruchy i chroniąc narządy wewnętrzne przed urazami.