Innowacyjna metoda łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S. swoją skuteczność zawdzięcza kompleksowemu podejściu do ludzkiego ciała. Łączy w sobie rehabilitację, fizjoterapię, dbanie o zdrowie i zapobieganie problemom, szczególnie uwzględniając aspekty związane z psychiką i zachowaniem człowieka. Metoda nie daje fizjoterapeutom czy osteopatom gotowych, szablonowych rozwiązań w zakresie podejścia do psychiki i ciała, gdyż każdy przypadek jest inny. Kładzie natomiast nacisk rozumienie zależności biomechanicznych, które umożliwi dobranie odpowiedniej techniki pracy i narzędzi najlepiej dopasowanych do sytuacji. Podstawą sukcesu w stosowaniu metody G.D.S. jest doskonała znajomość anatomii i fizjologii.
W czym tkwi fenomen metody G.D.S.
Metoda G.D.S., polegająca na badaniu wielu powiązań na poziomie ciała i emocji zakłada, że wszystkie części ciała zależą od siebie wzajemnie, a połączone są mięśniami, które układają się w łańcuchy. Łańcuchy zaś są ze sobą powiązane i stanowią uzupełniające się przeciwieństwa w zależności od tego, którą stronę ciała wyrażają w swoim napięciu. Nadmiar napięcia mięśniowego powoduje hamowanie funkcji danego łańcucha, wyrażające się bólem i sztywnością, a jednocześnie stopniowo determinuje serie przemieszczeń stawowych, pobudzających ukazanie się łańcucha przeciwstawnego. Ponieważ układy mięśniowe i łańcuchy stawowe są ze sobą powiązane, napięcie powoduje ogólne pogorszenie się stanu psycho-mechanicznego.
Zatem wszystkie emocje, uczucia, doświadczenia, sposób bycia, higiena życia, żywienie oraz wszelkie napięcia wywierają wpływ na postawę, oddychanie i gesty.
Opracowana przez fizjoterapeutkę i osteopatkę Godelieve Denys-Struyf koncepcja współdziałania stawów i grup mięśni, jest więc narzędziem wyrazu psychiczno-cielesnego. Te właśnie powiązania pomiędzy wyrażaniem osobowości, postawą i zachowaniem, dały podstawę do opracowania metody łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S. Autorka metody zdefiniowała 6 łańcuchów mięśniowo-powięziowych, a szczegółowa analiza kinezjologicznej pracy mięśni i stawów, uczyniła fizjoterapię niezwykle skuteczną w pracy z dolegliwościami bólowymi i zaburzeniami układu ruchu oraz dającą długotrwałe efekty. Ponadto metoda G.D.S. jest wykorzystywana nie tylko w celach terapeutycznych, ale też zapobiegawczych.
Wskazania do stosowania metody łańcuchów mięśniowych i stawowych
Ze względu na dużą skuteczność oraz szerokie zastosowanie metody, może być skierowana zarówno do osób dorosłych jak i dzieci. Wykonana na etapie zapobiegania, pozwala na lepsze codzienne kierowanie napięć, związanych z zachowaniami oraz na uświadamianie właściwych gestów. Jeśli zaś chodzi o terapię, to opracowane strategie postawy, oddziałują na przyczyny patologii, takie jak bóle szyi, ból lędźwiowy, lumbago, zwyrodnienie stawów. Sięgnięcie do źródła dysfunkcji, pozwala uniknąć ich nawrotów w przyszłości, albo niweluje ryzyko pojawienia się nowych patologii. Terapia metodą G.D.S. eliminuje zaburzenia statyki kręgosłupa oraz leczy patologie kończyn, do których zaliczamy wady stóp, kolan, miednicy i pozorne skrócenie kończyn.
Terapia metodą łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S
Terapia metodą łańcuchów mięśniowych i stawowych zorientowana jest na podniesienie świadomości w zakresie przebiegu mięśni, ich wzajemnych interakcji oraz oddziaływania na układ szkieletowy i stawy. Dzięki temu Pacjent uczy się prawidłowych gestów oraz poprawnego ruchu, pozwalających na optymalne wykorzystanie ciała. Tylko świadome wyrównywanie napięć mięśniowych w odniesieniu do własnego szkieletu, może doprowadzić do równowagi w ruchu ciała.
Do najpopularniejszych zabiegów metodą G.D.S. należą:
- metody odruchowe
- modelowanie kostno-stawowe
- mobilizacje stawowe
- pozycje rozciągające
- stymulacja i koordynacja napięć mięśniowych
- napięcia izometryczne
Pozbawione równowagi łańcuchy, spowalniają funkcje fizyczne, psychiczne, powodują ból i sztywność, dlatego tak ważne jest równoważenie napięć między różnymi mięśniami, które te łańcuchy budują. Terapia metodą G.D.S. eliminuje patologiczne napięcia tkanek w statyce, czego efektem jest skoordynowany ruch i właściwe sterowanie ciałem.
Pełną wiedzę na temat łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S. nabędą Państwo w czasie szkolenia, którego oferta znajduje się na stronie internetowej: https://versusmedicus.pl/lancuchy-miesniowe-i-stawowe-gds/.
Leczenie skoliozy za pomocą metody G.D.S
Metoda łańcuchów mięśniowych i stawowych G.D.S. znajduje doskonałe zastosowanie w leczeniu wspomagającym proces diagnostyczny skoliozy idiopatycznej. Skolioza jest deformacją kręgosłupa, która ujawnia się w okresie szybkiego, skokowego wzrostu dzieci i młodzieży. To trójpłaszczyznowa, strukturalna deformacja kręgosłupa, która zmienia jego budowę, powoduje asymetrię pleców, nierówne wcięcia w talii, nierówne ustawienie ramion, wystające łopatki oraz wysunięcie jednego biodra do boku. W zależności od stopnia zaawansowania choroby, leczenie skoliozy będzie się opierać na odciążaniu i korygowaniu kształtu kręgosłupa za pomocą ćwiczeń mięśni.
Kość, mięsień i powięź stawowa stanowią jedność, dlatego tak ważne jest utrzymanie łańcuchów w równowadze, optymalizującej funkcjonowanie ciała i przyczyniającej się do jego właściwego kształtowania. Każde zaburzenie równowagi zmusza ciało do aktywacji coraz większej liczby mięśni w sposób stały, te z kolei przyczyniają się do napinania powięzi mięśni, co skutkuje powstaniem w ciele łańcucha napięć mięśniowo-powięziowych. Łańcuch, który miał hamować zaburzenie równowagi będzie je podtrzymywał, ciało przyjmuje wtedy konkretny typ postawy, zmniejsza się swoboda ruchu i występują dolegliwości bólowe.
Rodzaje łańcuchów mięśniowo-powięziowych G.D.S.
Godelieve Denys-Struyf grupuje mięśnie, których ciało używa do wyrażania się w sześć rodzin mięśniowych. Ponieważ metoda G.D.S. integruje funkcje ciała z zachowaniem psychicznym, to łańcuchy napięć mięśniowo-powięziowych zostały sklasyfikowane jako łańcuchy osobowości i łańcuchy relacji. Każdy z nich występuje podwójnie, po prawej i po lewej stronie oraz kontrolują się nawzajem: AL → PL, PL → AM, AM → PM, PM → PA, PA → AL.
Łańcuchy osi pionowej wyrażone w płaszczyźnie strzałkowej to łańcuchy osobowości silnie oddziałujące na fizjologię kręgosłupa:
- AM – łańcuch przednio-przyśrodkowy definiuje człowieka skrytego, czułego. Napięcia uwydatniają się w obszarze brzucha i przepony, widoczna jest kifoza piersiowa, zgięte kolana, tułów przesunięty do tyłu.
- PM – łańcuch tylno-przyśrodkowy odzwierciedla człowieka gotowego do działania, z głową odchyloną do tyłu, postawą wysuniętą w przód i wyprostowanymi kolanami. Napięcia zlokalizowane są w obręczy barkowej i stopach.
- PA – łańcuch tylno-przedni wyraża człowieka dumnego i wyniosłego o wyprostowanej postawie i klatce piersiowej na wdechu. Napięcie powoduje ból pleców oraz dotyka odcinka piersiowego.
- AP – łańcuch tylno-przedni charakteryzuje człowieka o postawie wyniosłej i pewnej siebie, ale skłonnego do depresji, z brakiem motywacji, widoczna postawa falująca, a klatka piersiowa na wydechu. Napięcie umiejscowione w przeponie, brzuchu i odcinku szyjno-piersiowym.
- Z kolei łańcuchy osi poziomej to łańcuchy relacji, wyrażone w płaszczyźnie czołowej oraz w horyzontalnej, aktywne w obrębie kończyn i obręczy:
- AL – łańcuch mięśniowo-powięziowy przednio-boczny, u introwertyka lokalizujący napięcie w kolanach. Cechuje człowiek o postawie zamkniętej, siedzącego ze skrzyżowanymi nogami, utrzymującego biodra w zgięciu, a barki zrotowane do środka.
- PL – łańcuch mięśniowo-powięziowy tylno-boczny, opisuje człowieka silnego, pewnego siebie, komunikatywnego, o otwartej postawie, choć wrażliwego. To ekstrawertyk utrzymujący szeroko rozstawione barki, biodra w odwiedzeniu i wyproście, z napięciami ukierunkowanymi na obręcz barkową, odcinek szyjny i kolana.
Zobacz także:
- Fizjoterapia w leczeniu urazów sportowych
Nie tylko osoby amatorsko uprawiające sport, ale również zawodowi sportowcy są narażeni na urazy i przeciążenia. W przypadku urazów sportowych zwykle nie ma potrzeby leczenia farmakologicznego, a operacje chirurgiczne dotyczą jedynie bardzo poważnych kontuzji. Urazy sportowe i przeciążenia wymagają fizjoterapii lub rehabilitacji, a im wcześniej, tym lepiej. Całkowite zaniechanie terapii może doprowadzić do negatywnych i nieodwracalnych skutków. - Skolioza – przyczyny, objawy, leczenie i rehabilitacja
Z roku na rok problem skoliozy dotyka coraz większą grupę osób, niezależnie od wieku. I chociaż medycyna z zakresu fizjoterapii i osteopatii stale się rozwija i ewoluuje, to nie ma jednolitej metody leczenia i rehabilitacji tego typu schorzenia. Wynika to z różnych przyczyn skoliozy oraz jej rodzaju. Dla każdego Pacjenta zostaje ustalone indywidualne postępowanie terapeutyczne, uzależnione od stopnia skrzywienia, jego pochodzenia, wieku Pacjenta, współistnienia objawów neurologicznych oraz tempa progresji. - Równoważenie energetyczne wewnętrznego środowiska ludzkiego organizmu
Zdrowe, ludzkie ciało jest precyzyjnie dostosowane do utrzymania równowagi energetycznej, w dynamicznie zmieniającym się środowisku. Rozpoznanie wszelkich zmian energetycznych w obrębie trzewi, powięzi trzewnych i gruczołów dokrewnych, wymaga holistycznego podejścia do harmonii energetycznej wewnętrznego świata. Zrozumienie tych procesów wymaga również analizy myśli, przekonań, emocji i zachowań Pacjenta oraz ich wpływu na zdrowie fizyczne.