Za właściwą regulację napięcia mięśniowego, odpowiadają rdzeniowe i nadrdzeniowe mechanizmy, regulujące napięcie mięśni szkieletowych. Wzmożone napięcia mięśniowe, różniące się między sobą patofizjologią i objawami, mogą znacznie upośledzać podejmowane przez Pacjentów podstawowe czynności ruchowe. Hipertonia, bo tak jest nazywane WNM, może wywołać trudności z chodzeniem, ryzyko upadków, przykurcze stawowe, ograniczenie ruchomości w stawie oraz występowanie dolegliwości bólowych o znacznym nasileniu. Uszkodzenie struktur centralnego układu nerwowego, które oddziałują na układ mięśniowo-szkieletowy, prowadzi do zaburzeń ruchu i postawy. Dlatego tak ważna jest właściwa diagnostyka i skuteczna, konsekwentna terapia.
Wzmożone napięcie mięśniowe – na czym polega?
Wzmożone napięcie mięśniowe to patologiczne, nieprawidłowe, nadmierne napięcie tkanek miękkich, zarówno kończyn górnych oraz dolnych, jak i struktur mięśni tułowia czy karku. Hipertonia może wynikać z uwarunkowań genetycznych lub pojawić się w wieku dorosłym, jako następstwo przebytych przez Pacjenta chorób. Objawia się wzrostem oporu kończyny, tułowia czy głowy podczas badania fizjoterapeutycznego przy wykonywaniu określonych ruchów biernych, czyli takich gdzie pacjent jest rozluźniony, a częściami jego ciała porusza lekarz. Wzmożone napięcie mięśniowe może przybrać formę spastyczności lub sztywności, co uniemożliwia przyjęcie prawidłowej postawy ciała.
Przyczyny hipertonii
Zwiększenie ogólnego napięcia mięśni, zwykle jest wynikiem powtarzającego się ostrego stresu lub utrzymującego się stresu przewlekłego. Intensywne napięcie powoduje skurcze mięśni, prowadzi do braku krążenia, wzrostu stężenia kwasu mlekowego, co w konsekwencji wywołuje powstanie stanu zapalnego, zmniejsza pobór składników aktywnych przez mięśnie i nasila dolegliwości bólowe.
Przyczyną wzmożonego napięcia mięśniowego są również uszkodzenia w obrębie układu nerwowego, powstałe na skutek: urazu głowy, uszkodzenia rdzenia kręgowego, chorób nowotworowych w obrębie układu nerwowego, udaru mózgu, choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego, a także zatrucia różnymi substancjami toksycznymi.
Obok chronicznego stresu, urazów i chorób, wzmożone napięcie mięśniowe może być też spowodowane niewłaściwą postawą i napięciem emocjonalnym, które powodują tworzenie się wrażliwych obszarów włókien mięśniowych, nazywanych punktami spustowymi. Kiedy ból w mięśniu utrzymuje się i pogarsza, powstaje zespół bólu mięśniowo-powięziowego.
Rodzaje i objawy wzmożonego napięcia mięśniowego
Wzmożone napięcie mięśniowe objawia się na różne sposoby. Jednym z rodzajów hipertonii jest spastyczność, określana jako napięcie typu scyzorykowego. Spastyczność następuje w wyniku uszkodzenia dróg piramidowych w układzie nerwowym. Objawia się niedowładem lub porażeniem z obecnością odruchów patologicznych, gdzie opór mięśniowy jest największy na początku i na końcu ruchu, a na innych jego etapach stopniowo słabnie.
Inną postacią wzmożonego napięcia mięśniowego jest sztywność, pojawiająca się w wielu jednostkach chorobowych, związanych z wystąpieniem uszkodzeń w układzie pozapiramidowym. W tym przypadku opór odczuwany w czasie badania ma natężenie stałe (objaw rury ołowianej), jest jednakowy na początku i na końcu próby rozciągania lub zginania kończyny. Niekiedy występuje objaw koła zębatego, gdzie przy wykonywaniu ruchu biernego opory odczuwane są skokowo.
Wzmożone napięcie mięśniowe przejawia się również jako niekontrolowane, powtarzające się napady, podczas których Pacjent nie ma możliwości rozluźnienia mięśnia po ruchu dowolnym. Zjawisko miotonii występuje na przykład w chorobie Steinerta.
Innym rodzajem jest przykurcz, uniemożliwiający wykonywanie ruchów biernych i czynnych. To utrwalony stan napięcia mięśniowego, którego wtórnymi zmianami w mięśniu są zwłóknienia czy zwapnienia.
Istnieją jeszcze przewlekłe skurcze mięśni, powodujące powtarzalne, powolne ruchy ciała lub jego części, nazywane dystonią. Ten rodzaj wzmożonego napięcia mięśniowego wyraża się kręczem karku, kurczem powiek lub kurczem pisarskim.
Wzmożone napięcie mięśniowe u niemowlaka
Zaburzenie napięcia mięśniowego rozpoznawane jest najczęściej u niemowląt, jako prężenie ciała czy asymetria ułożeniowa oraz u małych dzieci w postaci zaburzeń chodu i równowagi, jak również upośledzonej koordynacji. U noworodków i niemowląt niewłaściwe napięcie mięśniowe do pewnego momentu nie zakłóca osiągania poszczególnych etapów rozwoju, jednak jeśli utrzymuje się zbyt długo, może uniemożliwić osiąganie kolejnych umiejętności. Przyczyną wzmożonego napięcia mięśniowego u niemowlęcia może być zaburzenie pracy układu nerwowego lub jego uszkodzenie, mózgowe porażenie dziecięce, wodogłowie, rozszczep kręgosłupa lub zaburzenia metaboliczne czy genetyczne, przedwczesny poród, przebyte niedotlenienie lub zatrzymanie akcji serca.
Metody leczenie podwyższonego napięcia mięśniowego
Do stwierdzenia, czy u Pacjenta występuje wzmożone napięcie mięśniowe, konieczne jest wykonanie szeregu badań: konsultacja neurologiczna, badania obrazowe (tomografia komputerowa głowy, rezonans magnetyczny) czy punkcja lędźwiowa. Dobór odpowiedniej metody leczenia wzmożonego napięcia mięśniowego, uzależniony jest od jego przyczyny oraz obrazu klinicznego. W wielu przypadkach farmakoterapia uzupełnia się z fizjoterapią, obejmującą fizykoterapię, kinezyterapię, masaże oraz terapię manualną. Każdy Pacjent traktowany jest indywidualnie, ale we wszystkich przypadkach najważniejsze jest zachowanie czynności ruchowej w stawach, towarzyszących zajętym chorobowo mięśniom. Zaniechanie leczenia wzmożonego napięcia mięśniowego, może doprowadzić do całkowitego unieruchomienia chorego. To z kolei jest powodem powstawania odleżyn, procesów zakrzepowych i zapalenia płuc.
Zobacz także:
- Rola powięzi w prewencji urazów sportowych
Urazy sportowe stanowią istotny problem w środowisku osób aktywnych fizycznie, prowadząc nie tylko do bólu i ograniczeń ruchowych, ale również do długotrwałych przerw w treningach, a w skrajnych przypadkach – do zakończenia kariery sportowej. Kontuzje mogą powodować zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu, wpływać na kondycję psychiczną oraz generować koszty związane z leczeniem i rehabilitacją. W kontekście prewencji urazów kluczową rolę odgrywa powięź – tkanka łączna otaczająca mięśnie, stawy i narządy wewnętrzne. Jej zdrowie i elastyczność są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania układu ruchu oraz minimalizacji ryzyka kontuzji. - Adaptacje postawy a układ powięziowy
Postawa ciała odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i sprawności fizycznej człowieka. Jest wynikiem współdziałania układu mięśniowego, kostnego oraz powięziowego, które razem tworzą złożony system zapewniający stabilność i mobilność. Powięź, będąca trójwymiarową siecią tkanki łącznej, otacza i przenika wszystkie struktury ciała, wpływając na ich funkcjonowanie oraz adaptację do obciążeń. Zrozumienie mechanizmów adaptacji postawy w kontekście układu powięziowego jest kluczowe dla profilaktyki i terapii zaburzeń posturalnych. - Znaczenie hipotezy terapeutycznej w Manipulacji Powięzi
Współczesna praktyka fizjoterapeutyczna, osteopatyczna oraz rehabilitacyjna coraz częściej stawia na interdyscyplinarne podejście, w którym kluczową rolę odgrywa właściwe formułowanie hipotez terapeutycznych. Szczególnie w kontekście manipulacji powięzi – techniki, która wymaga głębokiej znajomości anatomii, biomechaniki oraz neurofizjologii – prawidłowo postawiona hipoteza terapeutyczna stanowi fundament skutecznej interwencji. Precyzyjna diagnoza wstępna, oparta na szczegółowym wywiadzie oraz obserwacji klinicznej, umożliwia wypracowanie optymalnego planu terapii, zwiększając tym samym szansę na trwałą poprawę funkcji pacjenta.